Verslavingsgevoelig
Per 15 september 2013 ben ik een jaar van het roken af. De meeste mensen vervangen het stoppen met roken door te eten, of eigenlijk door te snoepen. Zo is mijn vader bijvoorbeeld, na nog vele jaren langer gerookt te hebben, ook gestopt en klaagt hij er wel over dat hij is aangekomen. Nu moet ik zeggen dat ik sowieso al vrijwel aan een stuk door liep te snoepen -vooral op het werk-, dus van vervanging was in dit geval geen sprake. Het bijzondere is wel dat ik gisteren dit Blog ben begonnen en nu al merk dat het, op z'n zachtst gezegd, al stof tot nadenken geeft. Als je midden in een veel te warme nacht wakker wordt (niets bijzonders, dat gebeurt me iedere nacht wel meerdere malen, ook wanneer het niet zo warm is) en het eerste waar je aan denkt is: "Goh, wat zou mijn volgende onderwerp op mijn Blog gaan worden?" dan denk ik dat er zich nu toch een vervangende verslaving voor het roken heeft aangediend.
Het lijkt me niet verstandig om zo veel te gaan schrijven als dat ik destijds rookte, want dan zou ik om de 2 uur (ongeveer) in de pen moeten klimmen, maar vooruit, er zullen geen waarschuwingen op mijn laptop verschijnen, zoals op een pakje sigaretten en ook de bankrekening zal er niets van merken. Hier heeft gelukkig verder ook niemand last van, als je het niet wilt lezen dan doe je dat namelijk gewoon lekker niet. Mijn kleren gaan er niet van stinken. Ook de tandarts zal er niets van zeggen en de huisarts, ook die is als fanatiek tegenstander van die "stinkstokken" al veel te blij dat ik gestopt ben met roken. Bovendien is het ook niet zo dat ik naast het werk alleen maar binnen zit. Ik ga braaf iedere zondag ten minste 1,5 uur squashen en vaak lukt het me ook om minimaal eens in de week te gaan wandelen - al is dat een kilometer of 5 vooral voor de gezelligheid en wil de ijssalon nog wel eens als tussenstop gebruikt worden, maar het is lichaamsbeweging. Dus ach... laat mij dan ook maar een of meerdere verslavingen hebben...