Opluchting
Sinds een week had ik nogal veel last van hoofdpijn, wat vlekken voor mijn ogen (vooral links), een drukkend gevoel net onder mijn ribben en was ik weer wat vaker misselijk (vooral zo na het eten)... Dat baarde toch wat zorgen en dus heb ik uiteindelijk gisteren, eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit op aanraden van een goede vriendin was, maar even naar het spreekuur van de verloskundige gebeld. Loes stond me rustig en netjes te woord, maakte zich nog niet echt zorgen, maar wilde voor de zekerheid om half 2 wel even mijn bloeddruk meten en de urine die ik had opgevangen mocht ik wel even meenemen. Op dat moment dacht ik: ,,Prima, dan komen we er achter dat mijn bloeddruk goed is en er niets in mijn urine wordt gevonden en dan is er niets aan de hand, kan ik gewoon thuis op de bank gaan liggen." Mijn bloeddruk was inderdaad goed, de urinetest wees ook niets uit. Loes voelde nog even of mijn buik goed groeide (nou, dat doet ie en de rest van mijn lichaam erbij) en of het hartje klopte zoals het zou moeten. Helemaal goed gekeurd wat dat aangaat. Ze wilde echter toch voor de zekerheid wel even bloed laten prikken om uit te sluiten dat het zwangerschapsvergiftiging was. Slik... Schrik... Dus niet op de bank...
Goed, even mijn ponskaart ophalen en door naar het ziekenhuis in Winterswijk om wat buisjes af te laten tappen. Met Loes sprak ik af dat zij binnen het uur na het prikken de uitslagen met de gynaecoloog zou bespreken en mijn daarover zou bellen. Prima. Dus gelijk doorrijden en in de wachtkamer nauwelijks zitten voor je aan de beurt bent. De gezichten van de overige wachtenden die er al langer zaten spraken boekdelen, maar ja... Dat is dan maar zo. Ik moest schijnbaar snel dat bloed afgeven. Bloedprikken stelt nog altijd niet veel voor als je het mij vraagt en om 15:15 was ik weer op het werk. Tot zover dus de rust die ik normaal gesproken dan zou pakken: 3 uurtjes thuis op de bank, voor ik weer 3 uur aan het werk zou gaan... En maar goed ook misschien, want ongewild was het toch spannend. Zo'n kwartiertje later had Loes de gynaecoloog al gesproken en waren de uitslagen van het bloed gelukkig goed. Niets aan de hand en gerustgesteld dus.
De kwalen waar ik nu last van heb zijn waarschijnlijk een hormonaal iets en horen op dit moment gewoon even bij mijn zwangerschap. Loes gaf wel aan dat het ook wel een teken is dat ik gewoon echt rustiger aan moest gaan doen. Komt het even goed uit dat ik net toevallig per deze week ook de dinsdag niet meer werk! Tot deze week werkte ik de maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag van 9 tot 12 en van 3 tot 6 en daar tussen ging ik dan drie uur plat op de bank. Per deze week is de dinsdag er af en werk ik dus dat schema op maandag, woensdag en vrijdag. Of ook wel: de dinsdag en de donderdag zijn rustdagen en werken en rusten wordt zo nog beter afgewisseld. Ik denk dat het goed is zo, al was het moeilijk om dat toe te geven. Het liefst ga je gewoon door tot je verlof, maar als je lichaam het niet toelaat zul je daar toch aan toe moeten geven... Voor mijn eigen bestwil zullen we maar zeggen.