Nog 4,5e week tot de uitgerekende datum
Ik blijf het maar roepen: TIME FLIES!!! Wat gaat het hard! Op het moment van schrijven (typen dus) is het nog maar 4,5e week tot 23 april, is er al 35,5e week verstreken van de zwangerschap! Niet te geloven! De laatste "pufcursusavond" was vorige week en de eerste dames daarvan zijn al bevallen. Van mijn verlof is er al ruim een week verstreken en de kwaaltjes nemen andere vormen aan. De daadwerkelijke bevalling komt dichterbij, de momenten van dat besef nemen toe.
De pufcursus (zwanger in beweging) is leerzaam geweest, maar bovenal gezellig. We zaten vaak langer in de theehoek met z'n allen dan dat we in beweging waren onder begeleiding van Hanneke. Terwijl we ervaringen uitwisselden liepen regelmatig de tranen over de wangen van het lachen en werd er eigenlijk wel zo min of meer afgesproken de "nagym" (Moeder in Beweging) ook te gaan volgen met z'n allen als het enigszins zou lukken. Zoals geschreven zijn de eerste twee dames van die groep al bevallen. Eigenlijk moet ik zelfs zeggen de eerste drie, want een van de dames werd na de eerste cursusavond al opgenomen in Nijmegen met zwangerschapsvergiftiging en beviel veel te vroeg van een meisje. De andere twee dames bevielen rond de uitgerekende datum, beiden van een jongetje. Nu is het wachten op de volgende die gaat laten weten in de groepsapp dat er een kleintje geboren is en natuurlijk op de eerste "selfies" van bovenaf ivm onderkinnen. Qua uitgerekende datum ben ik de laatste op rij, dus we zullen zien of het ook zo uit gaat komen.
Mijn verlof begon met een werkelijk prachtige week qua temperaturen. Ik kon lekker in het zonnetje zitten 's middags met een boekje, wat te drinken en te snaaien en de geluiden van spelende kinderen in de speeltuin op de achtergrond. Heerlijk! Ook deze week zat er nog zo'n dag tussen. Helaas was dat er maar 1 en was het verder gewoon koud en nat buiten, maar ja... wie weet trekt het nog wel weer aan en krijg ik nog mooie weken qua weer.
De zwangerschapskwalen lijken te veranderen. De bekkenklachten nemen iets af, maar het warrige en vergeetachtige neemt absoluut toe. Omdat de kleine meid langzaam aan het indalen is krijgt het bekken wat meer stevigheid, zoals voorspeld. Echter is lang staan of lopen nog wel funest en moet ik echt nog wel gewoon mijn rust pakken. Dat is niet erg, daar heb ik natuurlijk ook verlof voor. Had ik het de vorige keer nog over lijstjes om dingen te kunnen onthouden, dan kan ik nu melden dat dit is toegenomen in het kwadraat. Het lijkt wel of ik steeds minder onthoud. Gisteren werd me gevraagd hoe oud ik nu was en ik zeg ook maar zo: ,,33"... Maak mezelf gewoon even 2 jaar ouder dan ik ben! Micha is 33 en wordt woensdag 34... ik ben nog niet zo ver. Ik haal het dus zo door elkaar... Heb het dan wel gelijk door dat het niet klopt, maar toch is het een vreemde gewaarwording. Men zegt (zo las ik in een van die blaadjes) dat het komt doordat die dingen minder interessant zijn dan de baby in aantocht en dat je daarom minder goed onthoudt. Of had ik dat ook al geschreven in het laatste blog? ;) Ik ben wel nog steeds veel moe. Het stukje dat je in het laatste deel van de zwangerschap de hele wereld aan kunt qua energie moet dan denk ik nog komen, of blijft in mijn geval gewoon weg, dat zou ook nog kunnen. We zullen het gaan zien. Zuurbrand neemt ook toe. Overal in huis zijn de Rennies te vinden, want het is wel heel vervelend als je die niet zo even kunt pakken als het nodig is. Gelukkig helpen die dingen wel goed, voor mij dan in ieder geval.
Het "to-do-lijstje" van te ondernemen actie voor de bevalling wordt kleiner. Dat moet natuurlijk ook want de bevalling komt dichterbij. Zo staat het wiegje bijvoorbeeld inmiddels klaar op de kamer en heb ik de muurschilderingen op de babykamer staan. De vlinder moet nog iets bijgewerkt worden, dat wel, maar het grootste werk is gedaan. Het badje en de tummytub zijn al een verdieping lager gezet, even schoonmaken en dan kunnen ze op de badkamer staan tot de kleine zich laat zien. De ziekenhuistas heeft ook vooruitgang geboekt. Niet dat ie al helemaal klaar staat voor vertrek, maar het begin is er. Dat is een kwestie van afmaken, maar het belangrijkste zit er in.
Er zijn ook wel wat dingetjes bij gekomen trouwens op dat lijstje. We hebben nog niet alles aangeschaft wat we hebben moeten voor als de kleine meid geboren is. Maar we hebben nog verjaardagsvisite tegoed morgen en willen niet het risico lopen straks dingen dubbel te hebben. Dat zou zonde zijn. Dus even morgen afwachten en dan even een dagje Babydump plannen voor de laatste aanschaffen. We hebben het hier over dingen die ook op stel en sprong nog gekocht zouden kunnen worden bij een Hema of iets hoor, geen schokkende dingen. Spulletjes die zelfs eventueel online besteld kunnen worden als zo'n dagje Babydump er niet in zit. We zullen zien.
Het besef dat de bevalling dichterbij komt wordt groter en is vaker aanwezig inmiddels. Die lijstjes wil ik eigenlijk wel afgewerkt hebben en de vragen of alles nog rustig is beginnen binnen te komen. Heb nog geen last van nesteldrang en madam mag nog even rustig blijven zitten, maar soms (nu iets vaker dus dan voorheen) vraag ik me af hoe het gaat zijn en of we het allemaal wel kunnen. Ik weet dondersgoed dat wij best een kindje zullen kunnen opvoeden en dat ze oh zo welkom is voor de hele familie dat het allemaal goed komt, maar soms... heel soms... dan slaat toch die twijfel toe. Het zullen de hormonen zijn en het hoort er vast gewoon bij, maar daaraan kan ik dus ook merken dat het dichterbij komt en dat dat ook echt zo voelt. Dat de tijd vliegt. Ik vraag me van alles af. Hoe zal ze er uit zien? Hoe zullen de nachten verlopen? Zal ze borstvoeding willen? Zal mij dat goed vergaan, die borstvoeding? Hoe zal het zijn om een kraamhulp over de vloer te hebben? Hoe gaat het voelen als de bevalling begint? Hoe zal ik de pijn op gaan vangen, denk ik dan nog aan Hanneke en de brokjesademhaling en alle andere dingen die ik heb geleerd? Hoe gaat Micha reageren? Hoe gaat de omgeving reageren? Hoe zal het zijn om trotse opa, oma's, ooms en tantes van deze kleine meid voor het eerst te zien na de bevalling? En zo kan ik nog wel even door gaan. Geen paniek tot op heden, maar wel gezonde nieuwsgierigheid. Laten we die nieuwsgierigheid nog maar even lekker een paar weken bedwingen en laat ze nog maar even lekker in mijn buik blijven zitten. Het kan prima hoor, 4,5e week te vroeg bevallen, maar liever toch wat dichter bij de uitgerekende datum voor een goede start zullen we maar zeggen. Ik wil nog wel even van mijn verlof genieten.