Moeder en dochter zijn weer goedgekeurd
Allereerst wil ik iedereen graag bedanken voor alle harten die me onder mijn denkbeeldige riem werden gestoken na het vorige bericht. Het blijkt dat bekkenklachten meer voor komen tijdens de zwangerschap dan ik in eerste instantie dacht en er zaten vele goede tips tussen. Thanks!
Afgelopen donderdag ben ik voor het eerst naar de bekkenfysio geweest, werd ik volledig bekeken en gekeurd in houding en bewegingen en bleek dat ik verschillende dingen beter anders kon doen. Ik heb het dan over hoe ik ga zitten, ga staan, loop, in bed kruip, er weer uit kom en wat je verder allemaal nog kunt bedenken wat je op een dag zoal aan bewegingen maakt. Eigenlijk kon alles wel anders en moest ik zogezegd "mijn kindje bij me houden". Okay, de pijn was wel dusdanig dat ik eigenlijk alles wel wilde proberen en ik moet zeggen dat ik in dit geval gelijk verschil kon merken. Dat is voor mij eigenlijk vaak wel belangrijk omdat ik meestal pas naar een specialist ga indien het echt nodig is. Nu hoorde ik over bekkenklachten wel enorm veel horrorverhalen en wilde ik er natuurlijk de komende weken tijdens de zwangerschap zo min mogelijk last van hebben en eigenlijk na de zwangerschap wel graag vanaf.
Maandag heb ik 3 uur gewerkt, 3 uur gerust en weer 3 uur gewerkt en dat ging eigenlijk wel heel goed. Wel had ik die dag mijn eerste "harde buik" en dat was een vreemde gewaarwording kan ik je vertellen. Alles wat je voor het eerst merkt tijdens een zwangerschap zorgt meestal voor wat onzekerheid of enorme trots, afhankelijk van wat je ervaart. Gelukkig ben ik van mezelf vrij nuchter en ontstaat er niet zo snel paniek. De volgende dag zat ik er weer tegenaan, tegen zo'n harde buik, net voor ik naar de bedrijfsarts moest om me te melden vanwege de 8 uur die ik sinds kort minder werk. De bedrijfsarts vroeg ook naar of ik eventueel harde buiken had en vond eigenlijk dat ik gelijk moest stoppen met werken als ik er weer eentje zou krijgen. Nou, dat lijkt me lichtelijk overdreven en dat vond de verloskundige ook toen ik haar er gisteren naar vroeg. Het is heel lief bedoeld en de bezorgdheid is bijzonder, maar volgens de verloskundige kon het niet echt kwaad. Dat wilde zeggen: zolang je niet tig harde buiken op een dag hebt en ze niet om de zoveel minuten plaats vinden of uren aanhouden. Nou, dat is zeker nog niet het geval.
Ik had hem al even aangestipt, maar gisteren moest ik dus op controle komen bij de verloskundige. Dit was op de dag waarop ik exact 26 weken zwanger was. Op de bekkenklachten na gaat het eigenlijk helemaal prima en had ik dus ook geen op- of aanmerkingen. Mijn bloeddruk werd opgemeten, welke prima bleek te zijn. Er werd suiker geprikt en ook dat was goed. De baarmoeder werd opgemeten en de lengte zag er goed uit. Het hartje klopte goed en de kleine meid liet zelfs nog even weten dat ze er was door te de verloskundige te schoppen. Gelijk ging het hartje ook wat sneller kloppen. Leuk leuk. Jammer was wel dat ik gisteren veel meer pijn had dan de dagen ervoor. Toen mijn telefoon aangaf dat het tijd was me weer richting werk te gaan begeven had ik het er eigenlijk nog niet geheel naar en een wandelingetje naar de pantry op het werk deed me afvragen hoe ik in vredesnaam met de kopjes soep en koffie nog weer terug moest gaan komen richting mijn buro. Maar goed... Vandaag gaat het wel weer beter als ik het zo in kan schatten.
Kortom: moeder en kind maken het goed en zijn weer goedgekeurd. En vandaag is mijn vrije dag, waarop ik zo eerst naar de bekkenfysio moet en me had bedacht de rest van de dag maar eens liggend op de bank door te brengen. Gewoon even rust voor bekken en andere ledematen.