Leenbakker vervolg - Wet van Murphy
De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy (1918–1990), luidt: "if there’s any way they can do it wrong, they will" ook wel: "Anything that can go wrong will go wrong"[1] (vrij) vertaald in het Nederlands: als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis.
Zie hierboven de tekst die Wikipedia heeft staan als je zoekt op de Wet van Murphy. Nou, die is wel van toepassing op het hele Leenbakker-verhaal. Vrijdag schreef ik al over de problemen die ik in Doetinchem tegen kwam. Dit werd gelukkig in Winterswijk wel heel netjes opgelost. Ik hoefde daar echt alleen maar even naar de kassa om aan te geven dat ik er was en het kastje te betalen. Vervolgens werd ik aan de zijkant van het pand al opgewacht en legde men zo het kastje in mijn auto. Klaar... Opgelost... Dacht ik althans.
Aan het eind van de dag zette ik ons oude bed op een paar weggeefhoeken, zodat iemand het dit weekend nog gratis zou kunnen ophalen. Krijg ik zowaar een reactie van iemand die bij de stadsbank zit, dat het jammer is dat mensen zoals zij die het goed kunnen gebruiken achter het net vissen, omdat ze geen vervoer hebben... Euhm... Okay, dus dan zou ik voor iets dat ik gratis weg ga geven ook nog even bezorgkosten moeten maken?! Nee, dat denk ik niet. Los van het feit dat je niet alleen krap bij kas zit als je bij de stadsbank bent ingeschreven -dat betekent slechts dat je het zelf niet meer regelen kunt-, kunnen ook die stadsbank-mensen vast iemand met een auto en aanhanger of busje of iets regelen als je geluk hebt. Ik zit niet bij de stadsbank, maar als ik iets groots vervoerd moet/wil hebben, dan zal ik ook iets moeten regelen, want in mijn Swiftje past het ook niet hoor... Jeetje, ik zal nog eens iets op zo'n hoek plaatsen! Dus... Maar dat ter zijde.
Vanmorgen zijn we even bij mijn neefje wezen kijken die in Borculo moest voetballen, waarna mijn ouders in de middag het "nieuwe" bed kwamen brengen. Tussendoor kwamen Nanda en de rest van het gezinnetje de nieuwe bolide nog even showen (Gaaf ding!!!) en bleven pa en ma bij ons eten. Na het eten was het de bedoeling dat we de kastjes dan ook maar even in elkaar zouden zetten. Vol goede moed begonnen Micha en mijn moeder aan het uitpakken van het eerste pakket. Vrij snel werd duidelijk dat dit kastje dusdanig beschadigd was dat ik er mee terug zou moeten. Dus maar weer inpakken en hopen dat het tweede pakket er wel goed uit zou zien, zodat er in ieder geval aan 1 kant van het bed een kastje kon komen te staan. Ja, dus niet... Ook het tweede kastje was niet zoals het zijn moest. Balen! Ook dit kastje ging onverrichter zaken terug de doos in.
Inmiddels hebben we dus wel het nieuwe bed staan, maar dienen stoelen nog even als nachtkastjes. Lastig, maar vooruit. Ik heb maar weer een klachtenformulier ingevuld en kreeg wederom te zien dat men zou proberen binnen 5 werkdagen te reageren, maar schijnbaar is het ook nu nog druk en moet je je dan indekken door alvast je excuses aan te bieden voor als die 5 werkdagen niet haalbaar blijken te zijn. Hoe dan ook zal ik maandag wel weer in de auto stappen en koers zetten richting Winterswijk. Zo kom je er nog eens... :-S