Ik weet hoe mannen met een bierbuik zich moeten voelen
Het waren weer een paar drukke weken. Nu is dat meestal zo in december, maar in dit geval dachten wij op 11-12-2013 ook nog maar even te trouwen en op 13-12-2013 een feestje te geven vanwege dit heuglijke feit. Buiten de standaard sinterklaas-, kerst- en oud&nieuw drukte bracht dit dus nog wat extra stress met zich mee. Tussen de regelzaken door nog even checken of alles goed was met moeder en kind in het echocentrum in Varsseveld en er achter komen dat we een meisje mogen verwachten in april 2014. Wel ja, doen we allemaal even, geen probleem! Ook afspraken bij de fysio voor de bekken- en rugklachten plannen we gewoon in, een beetje werken tussendoor nog, want ach ik ben zwanger en niet ziek!
Nu moet ik alleen wel toegeven dat het wel zwaarder wordt allemaal naar mate de buik groeit. Dit klinkt heel dramatisch en dat is het niet, maar er gaat een buik in de weg zitten. Mijn vraag waarom mannen met een "bierbuik" hier geen last van hebben, of denken er geen last van te hebben, maar het gemak pas zien als de buik er niet meer is, wordt steeds groter. De rug protesteert en ook de banden- en bekkenklachten nemen toe. Die laatste twee zijn erg vervelend moet ik zeggen en zijn slechts op te lossen door voldoende rust te nemen. Laat ik daar nou net niet zo goed in zijn... Bovendien voel ik de kleine meid nu met regelmaat schoppen op de meest onmogelijke tijden (haar ritme is heel anders dan dat van mij!) en kost me dat meer van mijn nachtrust dan ik eigenlijk missen kan. Gelukkig letten Micha, collega's en vrienden goed op me en word ik op pad gestuurd voor een bestelling of een kop koffie als ik te lang gezeten heb, word ik gesommeerd op de bank te gaan liggen (ja, ook bij vrienden thuis) als men vindt dat dat nodig is en krijg ik de vrije dagen/ochtenden toegeworpen of ik er nu om vraag of niet. De zwaardere huishoudelijke taken (was ophangen, omdat de wasmand te zwaar is en naar zolder moet, stofzuigen, dweilen, boodschappen, etc.) komen op Micha neer en ik heb hem nog niet echt horen klagen. Ontzettend lief allemaal!
Zo waren mijn moeder, broertje, Marloes en Simone (en Emma niet te vergeten) ook van de partij bij de voorbereidingen op de bruiloft. Er werden boodschappen gedaan, hapjes en arretjescake gemaakt, de kantine werd versierd, etc. En uiteindelijk was daar dan de eerste dag van het huwelijk. Deze dag begon vroeg, omdat de kapster er om 7:15 al was en ik me daarvoor natuurlijk moest douchen. Ook fotograaf Sander van Tuijl was op tijd aanwezig. Frank zou er om 8:30 zijn en stond zowaar een minuut te vroeg (dat doet ie anders nooit!) op de stoep met een Saab Cabrio die hij geregeld had om ons naar het gemeentehuis te brengen. De familie had zich daar al verzameld en stond ons op te wachten. Om 9:10 zijn we getrouwd en om 9:20 stonden we weer buiten. Bliksemsnel, maar prima in orde. Na de trouwerij gingen we naar Kinderboerderij Freriks in Winterswijk, waar een taartje werd gegeten, plaatjes werden geschoten en een brunch voor ons werd bereid.
Naderhand hebben we nog even een rondje gemaakt door het magazijn van en op de afdeling telesales bij Holland Pharma met de fotograaf en bij thuiskomst werden er nog 2 bloemstukjes bezorgd. Heel leuk thuiskomen! 's Middags kwamen Simone, Hilde, Emma en Marloes nog even op de koffie en ook mijn ouders lieten hun gezicht nog even zien omdat er een prachtig beeld voor in de tuin werd afgeleverd als cadeau. Samen met pa en ma hebben we wat gegeten en dat was voor ons het einde van een heerlijke dag. Op naar de voorbereidingen voor vrijdagavond! :)
Donderdag hebben we arretjescake en hapjes gemaakt en de kantine van de korfbalvereniging versierd. De volgende dag werden nog wat laatste hapjes bereid en alles naar de kantine gebracht, waar 's avonds het feestje met familie en wat naaste vrienden plaats zou gaan vinden. Ook hier was de fotograaf weer aanwezig en hadden we zelf nog even 2 compact cameraatjes klaar gelegd, waar dankbaar gebruik van werd gemaakt. Dit leek de pre-posts op facebook van met telefoons gemaakte foto's tegen te gaan. Dat was de bedoeling :) Al met al was het een heel gezellige avond, waarop je er niet aan toe komt om met iedereen te praten, maar waarop iedereen het wel gezellig lijkt te hebben gevonden, dus... helemaal goed!
En nu, nu is het wachten op de foto's in origineel formaat en wennen aan een nieuwe achternaam, maar vooral proberen zoveel mogelijk rust te pakken om de komende feestdagen ook gewoon leuk mee te kunnen maken.
Tot slot: iedereen onwijs bedankt voor alle felicitaties in welke vorm dan ook! Dit maakte de dag des te specialer!