Bijzonder
Hoe bijzonder is het als je een tijd lang een goede vriendschap met iemand hebt en deze verwatert om welke reden dan ook? Dat vind ik op zich al een vreemd fenomeen al zal het dan zo moeten zijn, omdat ieder mens verandert en de situaties veranderen. Maar hoe bijzonder is het dan wanneer je jaren later toch weer op elkaars pad komt?
Er is in deze jaren veel gebeurd en van alles veranderd: je bent zelf dikker geworden of afgevallen en die ander net zo. Je bent verhuisd en de ander ook. De jaren hebben zo hun sporen achter gelaten, wonden geheeld of juist gemaakt. Je hebt beiden geleefd, bent door gegaan, maar je bent elkaar nooit geheel vergeten. En dan zo "ineens" spreek je elkaar eerst weer via de social media (wat een uitvinding!) die momenteel voor handen is en voor je het weet sta je weer bij elkaar op de stoep, al die jaren later...
Natuurlijk is er ook veel hetzelfde gebleven en zowel de veranderingen als de gelijkenissen worden doorgesproken. Je kletst als vanouds alleen in eerste instantie over de afgelopen jaren. Ongemerkt ga je tijdens dit gesprek over op het heden en wat jou en de ander bezig houdt op dit moment. En dan ben je dus, zonder dat je het door had, terug op het punt waarop je jaren geleden afscheid nam. Of eigenlijk het moment waarop je jaren geleden elkaar eerst minder en vervolgens helemaal niet meer zag of sprak. Samen pak je de draad dan weer op en is het alsof de jaren die je elkaar niet gezien hebt, zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Het moge duidelijk wezen, ik vind het bijzonder! :)
Er doet zich al een tijd een tekst de ronde waarin wordt gesproken over vriendschappen van tijdelijke aard en vriendschappen die langdurig zijn. Natuurlijk zie je deze tekst te pas en te onpas voorbij komen, maar als je hem dan zoekt, dan vind je hem niet... De boodschap van de tekst is in ieder geval dat alle vriendschappen, hoe tijdelijk of langdurig ook, een reden hebben. Dat de ene vriendschap er is om zelf iets van te leren, dat de andere plaats vindt om de ander iets te leren. En zo zijn er nog een aantal meer redenen. Het komt er in ieder geval op neer dat ze allemaal bijzonder zijn, die vriendschappen en allemaal niet voor niets op je pad komen. Nu zijn vriendschappen voor mij altijd bijzonder, maar wanneer het me dan 2 keer in korte tijd gebeurt dat ik iemand "uit mijn verleden" weer tegen kom en het eigenlijk als vanouds is, dan geeft dat stof tot nadenken (en schrijven dus) en vind ik dat allemaal des te bijzonderderder...