16 weken
Gisteren hebben we de 16-weken-grens bereikt. 16 weken zwanger alweer... De tijd vliegt en de kleine boon is inmiddels getransformeerd tot een klein wezentje met armpjes, beentjes, handjes, voetjes, vingertjes en teentjes. De misselijkheid lijkt wat erger te zijn en zich wat vaker aan te dienen dan in het begin, maar is nog steeds goed te doen. Natuurlijk is het vervelend als je misselijk bent, dat vindt niemand fijn, maar de wetenschap dat het met de zwangerschap te maken heeft maakt het een stuk draaglijker. Ook de vermoeidheid zie ik als iets dat er gewoon bij hoort. Uiteindelijk zal ik best wel weer een beetje meer energie krijgen.
Inmiddels alweer bijna 2 weken geleden had ik mijn 3e afspraak bij de verloskundige en werden moeder en kind voor nu volledig goed gekeurd. De bloeduitslagen waren er en dat zag er prima uit, niets op aan te merken. Ook mijn bloeddruk was netjes. De kleine deed wat moeilijk (kroop weg of lag gewoon wat diep) toen de verloskundige naar het hartje wilde luisteren, wat resulteerde in een echo. We moesten toch weten of het hartje het nog deed, niet waar? Dat is tenslotte een vrij essentieel onderdeel van een babytje. Op de echo bleek dat het hartje ook gewoon klopte, dus helemaal akkoord.
Dat was dan de derde echo. Op deze echo kon je al heel mooi de kaak zien zitten en de ruggegraad en ook de vlinderstructuur van de hersenen was nu ook zonder inwendig kijkje prima te zien. Het blijft bijzonder om te zien dat zo'n kleintje zo heen en weer beweegt binnen in je buik, maar dat je daar verder nog helemaal niets van voelt. Ik kan niet wachten tot hij of zij me een rotschop geeft en me zo laat weten "hey, ik zit hier wel hoor!". De kans is groot dat dat nog even gaat duren, maar je er op verheugen mag best toch?
16 weken betekent trouwens ook dat plassen voor Moeders voor Moeders gaat stoppen. Het is een prima actie hoor en ik zou er bij een volgende zo weer aan mee doen verwacht ik, maar gewoon op de wc kunnen gaan zitten zonder je urine op te vangen zal vast ook wel weer lekker zijn. Het is een kleine moeite, dat voor een groot plezier kan zorgen voor andere stellen die niet zo makkelijk zwanger raken als wij. Heb het met veel toewijding en alle liefde gedaan, maar ik ben toch ook blij dat het er zo op zit.
Deze mijlpaal betekent ook dat ik vandaag een afspraak kan gaan maken met het echocentrum in Varsseveld voor de 20-weken-echo, wat dan weer in houdt dat de wetenschap of het een jongetje of een meisje is daar binnen in mijn buik dichterbij komt. Ik ben nooit zo nieuwsgierig naar cadeautjes en dergelijke, maar dit maakt me wel degelijk nieuwsgierig. "Willen jullie weten wat het wordt?", is een veel gestelde vraag. Jazeker willen we dat. En meestal wordt die vraag opgevolgd door de volgende vraag: ,,En mogen wij het dan ook weten?" Ja, dan mogen jullie het ook wel weten. De naam (waar we nog niet uit zijn en ook nog niet heel erg serieus naar gekeken hebben) houden we nog wel geheim, maar het geslacht mag iedereen weten.
Een andere bijkomstigheid van deze zwangerschap is dat Micha en ik hebben besloten (niet heel romantisch, maar vooruit daar hechten we beiden wat dit aangaat niet zoveel waarde aan) dat het beter zou zijn om te trouwen. Er moet het een en ander geregeld worden en vast gelegd zijn als je niet getrouwd bent en een kindje krijgt en ik zou een andere achternaam hebben dan Micha (uiteraard) en dit kindje.... Trouwen dus. Niets groots, maar gewoon op 11-12-13 om 9:00 elkaar gratis het ja-woord geven. Vrijdag de 13e een klein visietje voor wat familie en naaste vrienden en dan is het ook goed. Dan zijn we getrouwd zonder al teveel poespas.
Kortom: er moet van alles geregeld worden voor dat trouwen (ondanks dat het maar klein en simpel is) en er gebeurt continu van alles in mijn buik waarvoor ook het een en ander op poten moet worden gezet en actie op ondernomen moet worden. Ondertussen werk ik gewoon nog mijn 32 uur, wat goed vol te houden is en staan we aankomend weekend weer met het werk op de Internationaal Therapeuten Beurs in Apeldoorn. Aangezien ik zwanger ben mag ik hier maar 1 dag staan en dat is prima. Volgend jaar maar weer 2 denk ik zo. Squashen doe ik ook nog zo af en toe als ik me goed voel en natuurlijk waren er al wat voorstellingen geboekt in de schouwburg. We vermaken ons wel en groeien ondertussen gewoon verder. Hopelijk bij de volgende update weer net zulke positieve berichten. :)